This week 've been terrible. I felt blugh all time but it wasn't in a way that it stayed or some. I don't know It is weard.
BUT I'm totally back and just have to post a lotttt!
so Friday I had this party. The people were great, but GAWD. That music! The party really started when Tom (Dees bf) to do his thing. But over all.. Okay.
But my outfit what a dissaster. Seriously I was looking at my self thinking, Wait why did I bought this?
I got it matched with my best friend. And my hair supposed to get in this mohawk. Well that was the first failure.
Then the lashes. well I have to admit, THEY WERE FREAKING AWESOME!
And ofcourse I was the only one being that weard.
But they were awesome :P
Cant put on the picture cause My bb's internet is like blugh.
But it will come.
I'm again talking to much. Here is a part of my story in Dutch, English tomorrow:
BROKEN STAWBERRY.
Lisa had me gister avond toen ik bij Taylon was ge-sms’t om te vragen of ik met haar wilde oppassen op haar buurmeisje. Natuurlijk doe ik dat, ik had gister eigenlijk de neiging om gelijk weg te gaan. Nadat ik onderweg naar hem, de schimmen weer zag. Ik kon me niet op hem concentreren, ik heb alleen bij hem gelogeerd eigenlijk, maar daar is het bij gebleven. Niet dat ik veel heb geslapen aangezien ik telkens een soort flitsen door mijn hoofd kreeg.
Shit!
Wat heb ik ook een hekel aan de auto van mijn vader. Waarom rijd dat ding opeens zo traag. De tank zit helemaal gevuld. Ik trapte het gas vol in. Wow. Ineens viel ik uit mijn auto, voorover, wat is dit! De auto reed door en er zat een vage gloed om mijn beeld heen. Ik stond op en inspecteerde mijn lichaam op wonden, niks, juist. De omgeving was niet waar ik net reed. Het was het pad naar school. In het bos, door de bomen, verscheen een witte gedaante. Dat was het meest logische punt om naar te lopen, dingen waar je eigenlijk van weg zou moeten lopen. Ik baande me een weg door de takken, over stronken, onder een omgevallen boom door. De gedaante ging steeds sneller bewegen. Ik begon te rennen en het ging opeens heel simpel, geen takken in de weg, baby boompjes leken nooit begonnen te zijn met groeien en alleen de witte gedaante. Plots werd ik moe, opeens leek het alsof ik 80 kilo gewicht op mijn schouders had liggen en ik viel neer. Ineens moest ik heel erg hoesten, een soort astmatisch hoesten, wat ik herkende van Lisa. Het deed pijn en ik kon niet stoppen. Ik lag daar, alleen, koud, in het bos. Er was niemand, was Taylon nu maar bij me. Ik bleef hoesten, en de pijn was onverdraagbaar, ik huilde. Net zo snel als het hoesten opkwam was het weer weg. De witte gedaante had haar witte hand op mij neer gelegd. Mijn keel brandde nog steeds en in sloot mijn ogen, uit angst.
‘Hallo Savron.’
Hoe weet het mijn naam! Ik deed mijn ogen open en kroop bij het vandaan. Tegen een boom aan.
‘Ga weg, wat doe je, hoe weet je mijn naam, wat ben je.’ Ik huilde weer. De schim kwam weer naar me toe. Ze legde haar hand op mijn hoofd, ik kon me niet bewegen, wat is ze, de tranen val begon waarschijnlijk meer te lijken op een waterval.
‘GAA WEEEEEEEGG’ ik gilde.
In een flits werd de schim rood, en viel weg de grond in, ze sleepte mij met haar mee.
In een keer viel ik in de stoel van de auto. Tank vol en de motor reed nog. Ik stond aan de kant van de weg waar ik aan het rijden was. Snel keek ik om me heen en als een gek schakelde ik naar zijn een en reed zo snel mogelijk weg van die plek. *Much love
Quinnn
*copy without permission of the author is illegal.
If you choose to do it, Little ninja's will go into you brains and brain wash you so don't even try to. Cause my connections are to die for.
No comments:
Post a Comment